Blauw
Ik heb vannacht gedronken en gezien
Hoe geen vrouw ooit krijgt wat ze verdient
Het zien duurt een seconde, de gedachte blijft voor altijd
Ik heb vannacht gedronken en gezien
Ik heb vannacht gedronken en beleefd
Hoe geen vrouw ooit terugkrijgt wat ze geeft
Er is geen macht ter wereld die niet vroeg of laat opzijtrapt
Ik heb vannacht gekeken en beleefd en
Blauw, blauw, blauw
Keer ik terug naar jou
Blauw, blauw, blauw
Yeah, blauw
Ik heb zojuist gedronken en gezien
Hoe jij van mij nooit krijgt wat je verdient
Als weer één die altijd vooruit en daarom nooit opzijkijkt
Ik heb vannacht gekeken en gezien
En het zien duurt een seconde
De gedachte blijft voor altijd
Blauw
Dus hier kom ik aan hier ben ik
Lief ik geef mezelf aan jou
Blauw
“Blauw”
The Scene
Ben je ‘Blauw’ nog niet moegezongen?
Thé Lau: “Nee. Sterker nog: ik heb het zelfs in onze soundcheck binnengesmokkeld. Dat lied word ik nooit beu.”
Hoe komt dat?
“Ik ben dol op nummers waarmee je met een minimum aan inspanning een maximum aan mooie klanken veroorzaakt. ‘Blauw’ is daar een schoolvoorbeeld van: een vierkante beat, een bruggetje met een paar Tom Waits-akkoorden… Heerlijk.”
Wist je meteen dat het een voltreffer was?
“Ja. Maar de band vond het een kutnummer (lacht). Dus ik ging van neen-neen-neen! Ik heb het er echt moeten doordrukken.”
Weet je nog waar je het hebt geschreven?
“Op vierhonderd meter van mijn huis ligt een Grieks restaurant, of liever, wat mijn aandeel betreft: een Grieks café. Daar had ik dus de hele avond zitten drinken, en op de terugweg vond ik dat ik toch iets nuttigs moest doen. Ik ben héél langzaam naar huis gelopen. Toen ik binnenkwam, had ik de helft van de tekst van ‘Blauw’. Woorden vol schuldgevoel, ja. Daar ontkom je niet aan. Een kater is op zich al een vorm van schuld (lacht).”